Τη συνέχιση της βάρβαρης πολιτικής με την επιβολή νέων αντιλαϊκών πακέτων μέτρων και διαρθρωτικών ανατροπών προανήγγειλε χτες ο Γ. Παπανδρέου μιλώντας στη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ.Ο πρωθυπουργός ταυτόχρονα ξεκαθάρισε ότι ανεξάρτητα των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στις 24 και 25 Μαρτίου, η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να ισοπεδώσει κάθε εργασιακό και λαϊκό δικαίωμα στο όνομα της ενίσχυσης της «ανταγωνιστικότητας» των επιχειρηματικών ομίλων.
«Ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς και δύσκολος (...) Η διαδρομή είναι δύσκολη, πονάει και έχει θυσίες», σημείωσε ο Γ. Παπανδρέου αποδεικνύοντας ότι τα χειρότερα για το λαό βρίσκονται μπροστά. Ο πρωθυπουργός επιχείρησε να εμφανίσει σαν μονόδρομο την εφαρμοζόμενη πολιτική υπέρ της πλουτοκρατίας, ισχυριζόμενος ότι «είναι η μόνη ελπίδα» για να βγει η χώρα από την κρίση, κρύβοντας ότι αυτή η πολιτική φορτώνει στις πλάτες του λαού την κρίση του καπιταλιστικού συστήματος.
Σε μια προσπάθεια να εκτονώσει και να χειραγωγήσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια ισχυρίστηκε ότι «μιλάει τη γλώσσα της αλήθειας» και κάλεσε τους εργαζόμενους να στοιχηθούν πίσω από τη «μεγάλη προσπάθεια» της κυβέρνησης. «Θα ακούσουμε καλέσματα να εγκαταλείψουμε την μεγάλη μας προσπάθεια. Και θα ακούσουμε πολλούς να λένε ότι δεν θα τα καταφέρουμε (...) εμείς όμως δεν θα κάνουμε πίσω», ανέφερε ο πρωθυπουργός. Βαφτίζοντας «πατριωτικό καθήκον» τη διασφάλιση των συμφερόντων του ελληνικού κεφαλαίου ο Γ. Παπανδρέου απαίτησε την υποταγή των εργαζομένων στο σφαγιασμό των δικαιωμάτων τους.
Σ' αυτό το πλαίσιο ο πρωθυπουργός επιστράτευσε τις κάλπικες υποσχέσεις υποστηρίζοντας ότι οι «θυσίες θα πιάσουν τόπο». Οτι «βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο» και ότι στο μέλλον «θα γίνει αναδιανομή του πλούτου» μέσω της ανάπτυξης που θα έρθει όπως είπε «από τη στήριξη της υγιούς επιχειρηματικότητας». Την ίδια ώρα επανέφερε την άκρατη κινδυνολογία ισχυριζόμενος ότι αν δεν συνεχιστεί αυτή η πολιτική θα «επανέλθει ο κίνδυνος της χρεοκοπίας».
Χρησιμοποιώντας το «καρότο» και το «μαστίγιο» ο Γ. Παπανδρέου επιδίωξε να εξασφαλίσει τη λαϊκή «συναίνεση» στη ένταση της αντιδραστικής πολιτικής. Μέσα από την καλλιέργεια επίπλαστων προσδοκιών και ανοιχτού εκβιασμού του λαού προσπάθησε να κρύψει ότι αν υπάρξει ανάπτυξη αυτή θα είναι αναιμική, τα οφέλη της θα τα καρπωθούν μια χούφτα κεφαλαιοκράτες και στη συνέχεια θα έρθει νέα βαρύτερη κρίση που θα πληρώσει και πάλι ο λαός.
