Συγκεκριμένα, 384 τάχθηκαν υπέρ της επιστροφής των μαρμάρων, έναντι 125 που τάχθηκαν «κατά». Ανάμεσα στους δεύτερους και ο Βρετανός βουλευτής και δημοσιογράφος Tristram Hunt, ο οποίος υποστήριξε μεταξύ άλλων, ότι το Βρετανικό μουσείο χρειάζεται εκθέματα όπως τα μάρμαρα του Παρθενώνα στη συλλογή του, ώστε όσοι το επισκέπτονται να μπορούν να κάνουν σύγκριση μεταξύ των πολιτισμών. Σε μια προσπάθεια του να ενισχύσει την άποψη ότι τα μάρμαρα δεν πρέπει να επιστρέψουν στην χώρα μας, ο Hunt ισχυρίστηκε πως, κατά το 19ο αιώνα, ο Έλγιν απέκτησε τα μάρμαρα με την άδεια της Οθωμανικής Αρχής στην Τουρκοκρατούμενη τότε Ελλάδα, ενώ είπε ότι ουδέποτε οι Έλληνες αμφισβήτησαν (δια της νόμιμης οδού) την κυριότητα του Βρετανικού Μουσείου επί των μαρμάρων. Γα να συμπληρώσει την επιχειρηματολογία του, υπέρ της παραμονής των Ελληνικών γλυπτών στη Βρετανία, ο Άγγλος πολιτικός ανέφερε ότι, οι Έλληνες θα έπρεπε να είναι υπερήφανοι που ένα «σύμβολο του Ελληνικού πολιτισμού» αποτελεί ένα τόσο σημαντικό κομμάτι της συλλογής του μουσείου.
Από τη μεριά του ο φιλέλληνας Stephen Fry, είπε ότι, όσο μεγάλο και αν είναι το χρέος της Ελλάδας που οδήγησε τη χώρα στην κρίση, σε τίποτα δεν συγκρίνεται με το χρέος της Βρετανίας απέναντι στην Ελλάδα (για όσα έχει προσφέρει με τον πολιτισμό της). Στη συνέχεια ο ηθοποιός και σκηνοθέτης είπε, πως θα ήταν «αρχοντικό» να βλέπουν οι επισκέπτες του Βρετανικού Μουσείου την «ιστορία» (και ένα φιλμ) για το πόσο «όμορφα» οι Άγγλοι φρόντισαν τα μάρμαρα για 200 χρόνια και μετά τα παρέδωσαν στο Μουσείο της Ακρόπολης των Αθηνών.
Στο «πλευρό» του Fry ο Βρετανός Βουλευτής, Andrew George, ο ποίος τόνισε μεταξύ άλλων ότι ίσως ο Έλγιν να βοήθησε στην «απόκτηση» και συντήρηση των μαρμάρων από το Βρετανικό Μουσείο, ωστόσο, όπως είπε, αυτή η «αποστολή» τελείωσε.
