Οι τρεις εφιάλτες της Αθήνας...

Στους δρόμους γύρω από την Ομόνοια ένας άλλος κόσμος ζει και κινείται, αποκομμένος από τους ξέφρενους ρυθμούς της υπόλοιπης πόλης. Στην 3η Σεπτεμβρίου, τη Μενάνδρου, τη Σωκράτους, την Αγίου Κωνσταντίνου, τα στέκια της παρανομίας έχουν γίνει μόνιμα, φέρνοντας σε απόγνωση τους μόνιμους κατοίκους και τους επαγγελματίες.
Εικόνες σαν την παραπάνω είναι καθημερινό φαινόμενο στην Ομόνοια. «Η περιοχή βρίσκεται σε οικονομική και κοινωνική κατάρρευση. Εντελώς διαφορετική είναι η πραγματικότητα στις άλλες συνοικίες της πόλης, όπως το Παγκράτι, οι Αμπελοκήποι, το Γουδή, τα Ιλίσια, το Κολωνάκι, το Θησείο, η Πλάκα. Οχι πως δεν υπάρχουν έξω προβλήματα, όπως το κυκλοφοριακό, η καθαριότητα, η έλλειψη ελεύθερων χώρων και η ανεξέλεγκτη επέκταση των τραπεζοκαθισμάτων, αλλά τουλάχιστον οι συνθήκες είναι ανθρώπινες συγκριτικά με τις περιοχές του εμπορικού κέντρου.
Οι εκάστοτε δημοτικοί άρχοντες, που μέχρι την ανάληψη των καθηκόντων τους υπόσχονται λύσεις, δεν έχουν κατορθώσει ή δεν έχουν τολμήσει να βρουν διέξοδο. Οι προσπάθειες αντιμετώπισης της κατάστασης αποδεικνύονται αποσπασματικές, καθώς το μόνο που κατορθώνουν είναι η μετατόπιση των σημείων στα οποία συγκεντρώνονται παράνομοι μετανάστες, τοξικομανείς και εκδιδόμενες γυναίκες σε άλλες περιοχές.
Το στοίχημα για τη σωτηρία του εμπορικού κέντρου είναι ίσως το σημαντικότερο που πέφτει στο τραπέζι, αλλά διαρκώς χάνεται.
Εικόνες ντροπής
Αφοβα η διακίνηση ναρκωτικών, μέρα μεσημέρι εκδίδονται ακόμη και ανήλικες. Εμποροι ναρκωτικών κινούνται άφοβα σε κεντρικούς δρόμους, λίγα μόλις μέτρα από το Αστυνομικό Τμήμα της Ομόνοιας. Πίσω τους τρέχουν τοξικομανείς να πάρουν τη δόση τους, και σε ώρες μάλιστα συγκεκριμένες και ραντεβού προκαθορισμένο. Θλιβερές εικόνες εκτυλίσσονται κάθε ώρα και στιγμή της ημέρας μπροστά στα έκπληκτα μάτια των εκατοντάδων πολιτών, οι οποίοι αντικρίζουν τα πιο ευφάνταστα κόλπα στη... διανομή των τοξικών ουσιών.
Στα ίδια στέκια πόρνες, μέρα μεσημέρι, εκδίδονται χωρίς φόβο ακόμα και στα πιο κεντρικά σημεία. Στην 3η Σεπτεμβρίου, δίπλα ακριβώς από τη στάση του τρόλεϊ, δεκάδες νεαρές κοπέλες, μεταξύ τους και πολλές ανήλικες προερχόμενες κυρίως από τη Νιγηρία, ψάχνουν την «πελατεία» τους ανενόχλητες, δίπλα ακριβώς από μάνες με παιδάκια και αμέριμνους περαστικούς. Στην απέναντι μεριά, οι αστυνομικοί κοιτούν άγνωστο προς ποια κατεύθυνση...
Σύμφωνα με πρόσφατη καταγραφή του δήμου, στο κέντρο της Αθήνας υπάρχουν 250 οίκοι ανοχής, από τους οποίους μόνο οι 7 λειτουργούν νόμιμα. Την ίδια στιγμή, αρκετά ξενοδοχεία έχουν μετατραπεί κι αυτά σε οίκους ανοχής.
Την ίδια στιγμή, εκατοντάδες μετανάστες στοιβαγμένοι το βράδυ σε άθλια κτίρια, την ημέρα περιφέρονται στους δρόμους πέριξ της Ομόνοιας, αναζητώντας τροφή, μεθυσμένοι κι όλοι τους εξαθλιωμένοι. Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία, το 40% των μεταναστών της Αττικής συγκεντρώνεται στον Δήμο Αθήνας. Ενας πληθυσμός που η πρωτεύουσα αδυνατεί να απορροφήσει. Οι κάτοικοι αγανακτισμένοι ζητούν από την πολιτεία να δώσει άμεση λύση πριν υπάρξει κοινωνική έκρηξη.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του κ. Γιώργου Χατζηστράτη, ο οποίος διατηρεί από το 1983 ξενοδοχείο στην περιοχή του Αγίου Κωνσταντίνου. «Ηταν το πρώτο καλοκαίρι που έγιναν μαζικές ακυρώσεις στις κρατήσεις και το ξενοδοχείο παρέμεινε κλειστό και τους τρεις μήνες του καλοκαιριού. Η αδιαφορία τους κράτους, μας έχει οδηγήσει σε απόγνωση. Ευτυχώς που το κτίριο είναι στην ιδιοκτησία μου και δεν πληρώνω ενοίκιο. Τις ημέρες αυτές είναι γεμάτα μόνο 4 δωμάτια. Οταν φύγουν οι τουρίστες θα το κλείσω και θα το ανοίξω όποτε θα έχω νέα κράτηση. Τα έξοδα όμως τρέχουν, τα 8 άτομα προσωπικό ποιος θα τα πληρώσει; Αλλά ακόμα και οι τουρίστες που έρχονται, μόλις αντικρίζουν την κατάσταση, αναζητούν σε άλλη περιοχή ξενοδοχείο. Ποιος άλλωστε θα ήθελε να κάνει διακοπές μ’ αυτές τις συνθήκες;», διερωτάται.
Κυκλοφορία - Πράσινο - Καθαριότητα -Ποιότητα ζωής... κάτω από τη βάση
Το απόλυτο χάος επικρατεί στους δρόμους της Αθήνας, από τους οποίους διέρχονται καθημερινά περί τα 3 εκατομμύρια αυτοκίνητα. Οι λύσεις που προτείνονται, όπως διόδια, ενίσχυση των δημόσιων συγκοινωνιών και διεύρυνση των ποδηλατοδρόμων, απαιτούν συνολική μελέτη, ωστόσο κανείς δήμαρχος δεν τόλμησε να πάρει αποφάσεις.
Το κυκλοφοριακό κομφούζιο σε συνδυασμό με την έλλειψη πρασίνου φέρνουν τους κατοίκους σε απόγνωση, αφού δεν υπάρχει έκταση ελεύθερη. Ενδεικτικό είναι άλλωστε ότι σε κάθε κάτοικο της Αθήνας αναλογούν μόλις 2 τ.μ. πρασίνου, όταν στη Βόννη είναι 35 τ.μ. Σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Περιβάλλοντος, η αναλογία θα πρέπει να αγγίξει τα 9 τ.μ., προκειμένου η Αθήνα να θεωρηθεί ότι είναι μία ανθρώπινη και βιώσιμη πόλη.
Τα περισσότερα οικόπεδα που έχει απαλλοτριώσει ο δήμος έχουν χαθεί, καθώς δεν υπάρχουν χρήματα για τις αποζημιώσεις των ιδιοκτητών. Αποτέλεσμα να πέφτουν ένα ένα στον... βωμό της τσιμεντοποίησης.
Η κ. Κωνσταντίνα Βράντζα, κάτοικος Κυψέλης, μητέρα ενός μικρού κοριτσιού, μιλώντας στο «Εθνος», χαρακτηρίζει «οδύσσεια» την αναζήτηση ενός ελεύθερου χώρου για να παίξει η μικρή της. «Είμαστε η πιο πυκνοκατοικημένη συνοικία της πόλης και εκτός από την πλατεία Κυψέλης, δεν υπάρχει κοντά μας ένας ελεύθερος χώρος. Αλλά και η πλατεία έχει γίνει πλέον απροσπέλαστη. Δεκάδες μετανάστες που αναζητούν δουλειά συγκεντρώνονται εκεί, πίνουν, μεθούν, κοιμούνται στα παγκάκια. Πώς να παίξουν τα παιδιά μας με αυτές τις συνθήκες;».
Λίγο πιο πάνω, η κ. Βασιλική Κοντοπάνου, η οποία διατηρεί περίπτερο στην πλατεία Κυψέλης, λέει: «Η εγκληματικότητα έχει αυξηθεί κατακόρυφα στην Κυψέλη, η οποία αποτελεί νέο «στέκι». Δεν φτάνει που έχει λιγοστέψει η πελατεία, αναγκαζόμαστε να κλείνουμε το περίπτερο το βράδυ, γιατί η πλατεία γεμίζει με επικίνδυνα άτομα».