Η αυτοψία της «Π» ξεκίνησε από την πηγή του Γλαύκου στο Παναχαϊκό και ακολούθησε την φυσική ροή μέχρι την εκβολή του, στον Πατραϊκό Κόλπο δίπλα από το νέο λιμάνι. Στη διαδρομή του, το ποτάμι τροφοδοτείται από διάφορες πηγές και αρκετούς μικρούς παραπόταμους. Κατά μήκος της κοίτης του έχουν κατασκευαστεί πολλά φράγματα, με σκοπό τον περιορισμό της ταχύτητας του νερού. Στα σημεία αυτά, σχηματίζονται τεχνητοί καταρράκτες σπάνιας ομορφιάς, που θα μπορούσαν να συνθέσουν ένα εντυπωσιακό κομμάτι ορεινού τουρισμού για την Πάτρα.
Στο οδοιπορικό μάς ακολούθησε ο πατρινός επιχειρηματίας και κάτοικος της περιοχής, Νίκος Παπαϊωάννου, ο οποίος μας οδήγησε στα μονοπάτια της ντροπής. Η κατάσταση είναι ανεξέλεγκτη: Αδρανή υλικά, ελαστικά, ξύλα, πλαστικά, καναπέδες, ακόμα και… τουαλέτες αποχωρητηρίων, βρίσκει κανείς διάσπαρτα δίπλα στην κοίτη και μέσα στο πράσινο. Ακόμα και σε απόσταση αναπνοής από τις εγκαταστάσεις της ΔΕΥΑΠ, που βρίσκονται στον χώρο.
ΤΙ ΧΑΝΕΙ Η ΠΑΤΡΑ
Ο περιβαλλοντολόγος Θεόδωρος Παπαγεωργίου, μιλώντας στην «Π», σημειώνει:
«Πρόκειται για έναν ανεκμετάλλευτο περιβαλλοντικό θησαυρό για την πόλη, που θα μπορούσε να αναπτυχθεί και να αποτελέσει ένα από τα συγκριτικά πλεονεκτήματα για τον οικολογικό τουρισμό και τον οικολογικό αθλητισμό της περιοχής. Και αυτό, γιατί όπως είναι γνωστό, τα οικοσυστήματα των περιοχών όπου βρίσκονται οι τεχνητές λίμνες της ΔΕΗ αναβαθμίζονται και αναδεικνύονται σε ξεχωριστού κάλλους υγροβιότοπους, με πλούσια χλωρίδα και πανίδα, που προσφέρονται για την ανάπτυξη πρωτόγνωρων για ορεινές περιοχές δραστηριοτήτων, όπως οι ιχθυοκαλλιέργειες, το ψάρεμα, τα θαλάσσια σπορ, την πεζοπορία, την ορεινή ποδηλασία κ.ά.
Ακόμη, οι τόποι αυτοί προσφέρονται ως χώροι αναψυχής και ήδη αξιοποιούνται τουριστικά, καθώς η αισθητική τους ποιότητα είναι μοναδική. Θεωρώ ότι η Πάτρα θα μπορούσε να αποκομίσει τεράστια οικονομικά και τουριστικά οφέλη από την αξιοποίηση του οικολογικού αυτού παραδείσου, ενώ παράλληλα, μπορεί να αποτελέσει ένα ζωντανό κύτταρο ευαισθητοποίησης των παιδιών και των νέων ανθρώπων σε περιβαλλοντικά ζητήματα και να ενθαρρύνει τους ανθρώπους να συνδεθούν με τη φύση»
Στην Πάτρα, όμως, όπως φαίνεται, δεν έχουμε τέτοιες… ευαισθησίες:
Ο Γλαύκος «βουλιάζει» στην εγκατάλειψη και στην αδιαφορία των αρμοδίων, αλλά και στην προκλητική συμπεριφορά των ασυνείδητων εκείνων πολιτών, που μετατρέπουν το φυσικό αυτό στολίδι της Πάτρας σε δεύτερη Ξερόλακκα.
Αραγε, θα βρούμε τη λύση στο πρόβλημα; Ή θα την πάρει και αυτή, το… ποτάμι;
0 Σχόλια