Το Μονομελές Εφετείο Πατρών με απόφαση που εξέδωσε πριν από μερικούς μήνες και δημοσιοποιήθηκε πρόσφατα, έκρινε πως, οι δεδουλευμένες αποδοχές του Δημοσίου και η προσδοκία για τη μελλοντική καταβολή τους, εμπίπτουν μεν στο προστατευτικό πεδίο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, χωρίς ωστόσο να κατοχυρώνεται δικαίωμα σε διαρκή απόληψη αποδοχών και συντάξεων συγκεκριμένου ύψους, εκτός αν συντρέχει περίπτωση διακινδύνευσης της αξιοπρεπούς διαβίωσης του ενδιαφερομένου.
Η διάταξη, με την οποία, κατ’ εκτίμηση του δημοσιονομικού κόστους, καταργήθηκαν τα δώρα εορτών και το επίδομα αδείας, δεν αντίκειται στην αρχή της αναλογικότητας, ούτε στην αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης. Συνεπώς, δεν παραβιάζει το Πρώτο Πρόσθετο Πρωτόκολλο της ΕΣΔΑ, ούτε το Σύνταγμα.
Πρόκειται για την απόφαση με αριθμό Α248/2024 του Γ΄Μονομελούς Διοικητικού Εφετείου Πατρών, που συνεδρίασε δημόσια στις 22 Μαρτίου 2024 στην Πάτρα, για να δικάσει έφεση που είχαν καταθέσει 45 εκπαιδευτικοί, κατά του Ελληνικού Δημοσίου, το οποίο εκπροσωπήθηκε από τον Πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, Επαμεινώνδα Αποστολόπουλο.
Κατά τη συζήτηση στο ακροατήριο, οι εκκαλούντες, μόνιμοι υπάλληλοι εκπαιδευτικοί, ζήτησαν να αναγνωρισθεί η υποχρέωση του Ελληνικού Δημοσίου να καταβάλει σε έκαστο εξ αυτών, το συνολικό ποσό των 6.250 ευρώ, που αντιστοιχεί στα επιδόματα εορτών και αδείας που δεν τους χορηγήθηκαν από 1-1-2013 έως 30-4-2019, λόγω αντισυνταγματικών νομοθετικών διατάξεων (ν. 4093/2012).
Τα εν λόγω ποσά ζητούσαν να τους καταβληθούν εντόκως, με τον νόμιμο τόκο υπερημερίας (6%). Επικουρικά ζητούσαν να αναγνωστεί η υποχρέωση καταβολής των εν λόγω ποσών συν 1000 ευρώ, ως αποζημίωση για την ηθική βλάβη που υπέστησαν από την περικοπή των δώρων και επιδομάτων.Το δικαστήριο ωστόσο, εφαρμόζοντας τις σχετικές αποφάσεις της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικράτειας, απέρριψε την έφεση των 45 εκπαιδευτικών, αποδεχόμενος ότι το Ελληνικό Δημόσιο, εκτιμώντας τις εκάστοτε επικρατούσες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες και λαμβάνοντας υπόψη τη δημοσιονομική κατάσταση της Χώρας, δύναται, να προβαίνει σε αναμόρφωση του μισθολογίου των δημοσίων λειτουργών και υπαλλήλων.
Παράλληλα, το δικαστήριο επισημαίνει πως, το θέμα κρίθηκε με αποφάσεις της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικράτειας, για την πλήρη κατάργηση των επιδομάτων εορτών και αδείας για τους λειτουργούς και υπαλλήλους του Δημοσίου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα και για τους στρατιωτικούς, ως άμεσο μέτρο για την αντιμετώπιση της, συνεχιζόμενης οικονομικής και δημοσιονομικής κρίσης. Το μέτρο δε αυτό αποτελεί τμήμα ενός ευρύτερου, ολοκληρωμένου προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής («Μεσοπρόθεσμο Σχέδιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016») και προώθησης διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων της ελληνικής οικονομίας, το οποίο αποσκοπεί τόσο στην κάλυψη των άμεσων οικονομικών αναγκών της Χώρας και την αντιμετώπιση των ιδιαίτερα αυξημένων ελλειμμάτων, όσο και στη βελτίωση της μελλοντικής δημοσιονομικής κατάστασής της
Μάλιστα, το δικαστήριο έκρινε ακόμα ότι η φύση και το ύψος των επιδομάτων εορτών και αδείας που κόπηκαν, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι θέτει σε διακινδύνευση την αξιοπρεπή διαβίωση των υπαλλήλων, ότι δεν παραβιάζει την προστασία των δικαιωμάτων των απασχολούμενων με σχέση εργασίας δημοσίου δικαίου υπαλλήλων και, συνεπώς, αυτή δεν αντίκειται στην κατοχυρωμένη από το Σύνταγμα αρχή της αναλογικότητας ούτε στην αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης.
Πρόκειται για μέτρο που αφορά όλους τους υπαλλήλους του Δημοσίου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα, ενώ διαφορετικό είναι το ζήτημα της χορήγησης των επιδομάτων εορτών και αδείας στους υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα, οι οποίοι αποτελούν διαφορετική κατηγορία, σε βάρος της οποίας έχουν επιβληθεί άλλα οικονομικής φύσης μέτρα. Την ίδια ώρα που η δικαιοσύνη κόβει δώρα και επιδόματα στο Δημόσιο, δικαστικοί με προσφυγές τους στα αρμόδια όργανα, τα διεκδικούν για τους εαυτούς τους.
