Ιδιαίτερα για πέντε και εφτά ευρώ μετά από χρόνια σπουδών και ανάκτησης μεταπτυχιακών τίτλων και ενδεχομένως και διδακτορικών.
Η ανεργία και η αβέβαιη εργασία, εξακολουθεί να βασιλεύει στο πεδίο των ανθρωπιστικών σπουδών και ιδιαίτερα τον τομέα της φιλολογίας. Οι φιλόλογοι περιμένουν στην «ουρά», βρισκόμενοι στην αναμονή εδώ και χρόνια για να πάρουν μία θέση στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα.
Θέσεις πλέον δεν υπάρχουν ούτε για αναπληρωτές και έτσι ο μοναδικός τρόπος για να ασκήσουν το αντικείμενο σπουδών τους δεν είναι άλλος από τον ιδιωτικό τομέα, με τα μαθήματα να γίνονται, είτε με την μορφή ιδιαίτερων, είτε με την μορφή φροντιστηρίων.
Όμως και εκεί η ζήτηση δεν είναι μεγάλη αφού ο αριθμός των μαθητών που στρέφονται στις ανθρωπιστικές σπουδές είναι μειωμένος βλέποντας ότι δεν υπάρχουν θέσεις στην αγορά εργασίας, ενώ όσοι κάνουν μαθήματα φιλολογικών τα ξεκινούν από τις δύο τελευταίες τάξεις του λυκείου.
Οι φιλόλογοι έτσι αναγκάζονται και κάνουν μαθήματα σε παιδιά δημοτικού ή γυμνασίου, διαβάζοντάς τα στην γλώσσα, την ιστορία, ακόμα και σε μαθήματα που δεν έχουν να κάνουν με το αντικείμενό τους. Μαθήματα για πέντε, εφτά ή οχτώ ευρώ την στιγμή που αρκετοί από αυτούς έχουν κρεμασμένα μεταπτυχιακά και διδακτορικά στους τοίχους των γραφείων τους.
Κάποιοι μάλιστα από τους φιλόλογους βλέποντας την κατάσταση που υπάρχει αναγκάζονται και βρίσκουν άλλο επάγγελμα σε καταστήματα και σούπερ μάρκετ. Και να σκεφτεί κανείς ότι αν τελικά προχωρήσουν οι σκέψεις του υπουργείου για κατάργηση των αρχαίων ή των λατινικών, τα πράγματα θα γίνουν ακόμα χειρότερα γι' αυτούς.
