Όταν στις 26 Σεπτεμβρίου του 1911 ο Θεόδωρος Δ. Τριάντης διατύπωνε ιδιοχείρως στο χαρτί την απόφασή του να διαθέσει όλη του την περιουσία στην πόλη για να ιδρυθεί ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα, με τίποτα δεν θα φανταζόταν ότι έπειτα από 102 χρόνια η πολιτική ηγεσία του τόπου θα «γονάτιζε» το κληροδότημά του υπό τις εντολές της τρόικας.
Οι Πατρινοί έμειναν με ανοικτό το στόμα ακούγοντας προ ημερών την απόφαση για άρση λειτουργίας της Τριαντείου Επαγγελματικής και Βιομηχανικής Σχολής Πατρών. Μια σχολή που λειτούργησε επί δεκαετίας βγάζοντας μερικές χιλιάδες πτυχιούχους - άριστους τεχνίτες κι όχι μόνο και αποτέλεσε επάξια το καμάρι της πόλης σε εκπαιδευτικό επίπεδο. Δεν ήταν τυχαίο ότι η Σχολή «έλαμπε» στο Πανελλήνιο, γι’ αυτό και δεν άργησαν οι τιμητικές διακρίσεις. Όπως το 1973 όταν έλαβε το βραβείο από την Ακαδημία Αθηνών. Και το σημαντικότερο; Ότι όλο το ίδρυμα λειτουργούσε στηριζόμενο αποκλειστικά στις δικές του οικονομικές δυνάμεις
. Μόνο που το μνημόνιο έμελε να το στείλει στο… απόσπασμα. Φέρνοντας τα πάνω – κάτω στους σχεδιασμούς και τον προγραμματισμό των μελών της Διοικητικής Επιτροπής, οι οποίοι ευτυχώς συνειδητοποίησαν έγκαιρα ότι πρέπει να δράσουν για να προλάβουν το μεγαλύτερο κακό. Κι έτσι προχώρησαν στην απόφαση αυτή. Όσο για τους εκπροσώπους της πολιτικής ηγεσίας στον νομό; Ούτε φωνή, ούτε ακρόαση! Ουδεμία προσπάθεια με σκοπό τη διάσωση του ιδρύματος.
Και η σημερινή δημοσιογραφική έρευνα – αφιέρωμα του «Κόσμου» έψαξε να βρει την απάντηση στο ερώτημα «Εάν με κάποιο τρόπο θα μπορούσε να συνεχιστεί η λειτουργία της Τριαντείου». Και αν υπήρχε έστω ένα μικρό περιθώριο. Δυστυχώς, όμως, η απάντηση είναι «όχι» και μάλιστα κατηγορηματικό Τα ακίνητα, το δάνειο και η φορολογία…
Οι Πατρινοί έμειναν με ανοικτό το στόμα ακούγοντας προ ημερών την απόφαση για άρση λειτουργίας της Τριαντείου Επαγγελματικής και Βιομηχανικής Σχολής Πατρών. Μια σχολή που λειτούργησε επί δεκαετίας βγάζοντας μερικές χιλιάδες πτυχιούχους - άριστους τεχνίτες κι όχι μόνο και αποτέλεσε επάξια το καμάρι της πόλης σε εκπαιδευτικό επίπεδο. Δεν ήταν τυχαίο ότι η Σχολή «έλαμπε» στο Πανελλήνιο, γι’ αυτό και δεν άργησαν οι τιμητικές διακρίσεις. Όπως το 1973 όταν έλαβε το βραβείο από την Ακαδημία Αθηνών. Και το σημαντικότερο; Ότι όλο το ίδρυμα λειτουργούσε στηριζόμενο αποκλειστικά στις δικές του οικονομικές δυνάμεις
Και η σημερινή δημοσιογραφική έρευνα – αφιέρωμα του «Κόσμου» έψαξε να βρει την απάντηση στο ερώτημα «Εάν με κάποιο τρόπο θα μπορούσε να συνεχιστεί η λειτουργία της Τριαντείου». Και αν υπήρχε έστω ένα μικρό περιθώριο. Δυστυχώς, όμως, η απάντηση είναι «όχι» και μάλιστα κατηγορηματικό Τα ακίνητα, το δάνειο και η φορολογία…
