Οπως περιγράφει στην «Πελοπόννησο», όταν πέρασε το πρώτο σοκ, με τρόμο διαπίστωσε ότι έπεσε σε απόσταση λίγων εκατοστών από μεταλλικό παγκάκι. «Το πρόσωπό μου είχε πρηστεί στο μάτι, στο μάγουλο, πονούσα όταν μιλούσα, είχα εμβοή και άρχισαν να πρήζονται η παλάμη και τα δάχτυλα του χεριού μου. Είχα πέσει στην τέλεια παγίδα» λέει.
Την επομένη, σκεπτόμενη τι θα γινόταν εάν κρατούσε τη μικρή της εγγονή ή αν χτυπούσε στο σίδερο και κατέληγε να μην είχε μάτι, κεφάλι ή και ζωή ακόμα, θεώρησε υποχρέωσή της να ενημερώσει τον Δήμο σχετικά, προκειμένου να γίνουν άμεσα τα απαιτούμενα και να μην πάθει τα ίδια ή και χειρότερα κάποιος άλλος, με 3 τρύπες στην πλατεία, μη ορατές το βράδυ λόγω χαμηλού φωτισμού.
«Μίλησα με την κ. Αραβαντινού, στο γραφείο δημάρχου, για την αναγκαιότητα να λυθεί το πρόβλημα και να προστατευτούν οι δημότες. Με διαβεβαίωσε ότι θα προβεί στις απαραίτητες ενέργειες και θα με ενημερώσει. Ζήτησα να μιλήσω με τον δήμαρχο. Στάθηκε αδύνατο. Η κ. Κυριακοπούλου (γραφείο δημάρχου) μου είπε ότι το θέμα είναι γνωστό πριν από τα Χριστούγεννα. Ζήτησα επίμονα τον δήμαρχο. Πάλι μου αρνήθηκαν. Επικοινώνησα με το 15190, αλλά μου είπαν ότι δεν είναι αρμοδιότητά τους» σημειώνει η παθούσα, με παράπονο, στην «Π».
Σήμερα, η κ. Γεράρδη εξακολουθεί να πονάει στο κεφάλι, ενώ είναι ακόμα πρησμένα το πρόσωπο και το χέρι της. «Η παγίδα παραλίγο να με αφήσει ανάπηρη ή και νεκρή. Δεν υπάρχει σταγόνα υπευθυνότητας και ανθρωπιάς σε αυτούς που εκλέγουμε και πληρώνουμε για να κάνουν τα αυτονόητα…» μονολογεί.
0 Σχόλια