Η κρίση βρήκε την Πάτρα... σε κρίση.
Από το 1996, όταν η πάλαι ποτέ ακμάζουσα «Πειραϊκή- Πατραϊκή» έκλεισε, αφήνοντας χρέη 240 δισεκατομμυρίων δραχμών και 9000 εργαζόμενους στο δρόμο, η Πάτρα δεν συνήλθε ποτέ.
Η κατάρρευση μικρότερων βιοτεχνιών και καταστημάτων έμοιαζε με ντόμινο που τελικά συμπαρέσυρε ολόκληρη την αγορά της πόλης. Μέχρι που η κρίση του 2010 ήρθε για να δώσει το τελειωτικό χτύπημα.
Η φτώχεια στην Πάτρα δεν έχει τέλος.
Τα «λουκέτα» στα καταστήματα και τις επιχειρήσεις είναι καθημερινό φαινόμενο που ξεπερνά σε ρυθμό όλα τα αστικά κέντρα της χώρας, ακόμη και την Αθήνα.
Με διάφορες δράσεις ο Εμπορικός Σύλλογος Πατρέων προσπάθησε να «ζεστάνει» την αγορά: στην αρχή με δωρεάν καφέ στην πλατεία, μετά με εβδομάδες προσφορών, τώρα έχει φτάσει στο ναδίρ της δραστηριότητάς του και, σύμφωνα με τον πρόεδρο Γιώργο Ρώρο, περιμένει τα αποτελέσματα της περιόδου των φετινών εκπτώσεων για να κρίνει την επιδείνωση της κατάστασης. Όπως λέει, «το τέλος του Αυγούστου θα μας φέρει ακόμη περισσότερα λουκέτα».
Από το 1996, όταν η πάλαι ποτέ ακμάζουσα «Πειραϊκή- Πατραϊκή» έκλεισε, αφήνοντας χρέη 240 δισεκατομμυρίων δραχμών και 9000 εργαζόμενους στο δρόμο, η Πάτρα δεν συνήλθε ποτέ.
Η κατάρρευση μικρότερων βιοτεχνιών και καταστημάτων έμοιαζε με ντόμινο που τελικά συμπαρέσυρε ολόκληρη την αγορά της πόλης. Μέχρι που η κρίση του 2010 ήρθε για να δώσει το τελειωτικό χτύπημα.
Η φτώχεια στην Πάτρα δεν έχει τέλος.
Τα «λουκέτα» στα καταστήματα και τις επιχειρήσεις είναι καθημερινό φαινόμενο που ξεπερνά σε ρυθμό όλα τα αστικά κέντρα της χώρας, ακόμη και την Αθήνα.
Με διάφορες δράσεις ο Εμπορικός Σύλλογος Πατρέων προσπάθησε να «ζεστάνει» την αγορά: στην αρχή με δωρεάν καφέ στην πλατεία, μετά με εβδομάδες προσφορών, τώρα έχει φτάσει στο ναδίρ της δραστηριότητάς του και, σύμφωνα με τον πρόεδρο Γιώργο Ρώρο, περιμένει τα αποτελέσματα της περιόδου των φετινών εκπτώσεων για να κρίνει την επιδείνωση της κατάστασης. Όπως λέει, «το τέλος του Αυγούστου θα μας φέρει ακόμη περισσότερα λουκέτα».
