Κωνσταντίνα Παλαιολόγου
Περίπου στους 170 εκτιμώνται οι πρόσφυγες-μετανάστες που ζουν σε εγκαταλελειμμένα κτίρια και πρώην εργοστάσια της Πάτρας, οι οποίοι δεν έχουν ούτε φαγητό, με την απελπισία πλέον να τους έχει περικυκλώσει, όπως ανέφερε στο «patrastimes.gr», το μέλος της Κίνησης για την Υπεράσπιση των Δικαιωμάτων των Προσφύγων –Μεταναστών Χριστίνα Ταμπακοπούλου.
«Δυστυχώς η κατάσταση στην οποία ζουν συνάνθρωποι μας έστω και αν προέρχονται από άλλες χώρες είναι δραματική. Μένουν νηστικοί επί ημέρες και προσπαθούν με ευγένεια στα φανάρια να καθαρίσουν κάποια παμπρίζ αυτοκινήτων για να μπορέσουν να βρουν χρήματα να φάνε. Δεν έχουν κατάλυμα και κοιμούνται ακόμα και στους δρόμους, δεν έχουν μέλλον και οι πληροφορίες που λαμβάνουμε αποδεικνύουν την εξαθλίωσή τους, αφού ως τοπική και δημοτική κοινωνία αδυνατούμε αν τους βοηθήσουμε σε καθημερινή βάση. Ευτυχώς κάποιοι πολίτες σε μερικούς δίνουν φαγητό και ρούχα, εμείς κατά διαστήματα κάνουμε εκδηλώσεις για την συγκέντρωση τροφίμων, όμως το πρόβλημα τις υπόλοιπες ημέρες είναι υπαρκτό.»
Η Πάτρα αποτελεί μία ακόμα στάση για το όνειρο, το οποίο χάνεται στο πέρασμα του χρόνου. Χαρακτηριστικό τραγικό παράδειγμα ο20χρονος που αυτοκτόνησε δια απαγχονισμού μέσα στο πρώην εργοστάσιο του Λαδόπουλου με την κα Ταμπακοπούλου να δηλώνει:
«Από τις καταγγελίες των ομοεθνών του ο νεαρός, πριν θέσει τέρμα στη ζωή του, είχε αποπειραθεί ανεπιτυχώς να φύγει μέσω καραβιού της Πάτρας-Ιταλίας και είχε πέσει και θύμα βίας από ένστολους, στην προσπάθεια τους να τον αποτρέψουν. Δεν γνωρίζουμε να συνέβη αυτό, όμως αυτές είναι οι καταγγελίες των ανθρώπων που μίλησαν μαζί του, πριν τον βρουν νεκρό και καλέσουν την αστυνομία.»
«Δυστυχώς η κατάσταση στην οποία ζουν συνάνθρωποι μας έστω και αν προέρχονται από άλλες χώρες είναι δραματική. Μένουν νηστικοί επί ημέρες και προσπαθούν με ευγένεια στα φανάρια να καθαρίσουν κάποια παμπρίζ αυτοκινήτων για να μπορέσουν να βρουν χρήματα να φάνε. Δεν έχουν κατάλυμα και κοιμούνται ακόμα και στους δρόμους, δεν έχουν μέλλον και οι πληροφορίες που λαμβάνουμε αποδεικνύουν την εξαθλίωσή τους, αφού ως τοπική και δημοτική κοινωνία αδυνατούμε αν τους βοηθήσουμε σε καθημερινή βάση. Ευτυχώς κάποιοι πολίτες σε μερικούς δίνουν φαγητό και ρούχα, εμείς κατά διαστήματα κάνουμε εκδηλώσεις για την συγκέντρωση τροφίμων, όμως το πρόβλημα τις υπόλοιπες ημέρες είναι υπαρκτό.»
Η Πάτρα αποτελεί μία ακόμα στάση για το όνειρο, το οποίο χάνεται στο πέρασμα του χρόνου. Χαρακτηριστικό τραγικό παράδειγμα ο20χρονος που αυτοκτόνησε δια απαγχονισμού μέσα στο πρώην εργοστάσιο του Λαδόπουλου με την κα Ταμπακοπούλου να δηλώνει:
«Από τις καταγγελίες των ομοεθνών του ο νεαρός, πριν θέσει τέρμα στη ζωή του, είχε αποπειραθεί ανεπιτυχώς να φύγει μέσω καραβιού της Πάτρας-Ιταλίας και είχε πέσει και θύμα βίας από ένστολους, στην προσπάθεια τους να τον αποτρέψουν. Δεν γνωρίζουμε να συνέβη αυτό, όμως αυτές είναι οι καταγγελίες των ανθρώπων που μίλησαν μαζί του, πριν τον βρουν νεκρό και καλέσουν την αστυνομία.»
