Πραγματοποιήθηκε από την Εταιρεία Κοινωνικής Δράσης και Πολιτισμού ΚοινοΤοπία και το Σύνδεσμο Γαλλόφωνων Αχαΐας (AFA),συζήτηση στρoγγυλής τραπέζης στο συνεδριακό της Αγοράς Αργύρη με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα του τριημέρου 7-9 Ιανουαρίου που συγκλόνισαν τη Γαλλία με θύματα 12 πολίτες στα γραφεία του γαλλικού περιοδικού Charlie Hebdo στο Παρίσι και 4 κατόπιν στο super market.
Στη συζήτηση που συντόνισε ο δημοσιογράφος Δημήτρης Αβραμίδης, εισαγωγικές τοποθετήσεις έκαναν η Geraldine Georget, Πρόεδρος του Συνδέσμου Γαλλόφωνων Αχαΐας, και το μέλος Βαγγέλης Πολίτης-Στεργίου (καθηγητής ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας).
Ο δημοσιογράφος Δημήτρης Αβραμίδης στην παρέμβασή του ανέφερε ότι η επίθεση στο «Σαρλί Εντμπό» δοκίμασε τα όρια στη στάση ανοχής προς το διαφορετικό και αναρωτήθηκε αν είναι δυνατή η επίδειξη ανοχής σ’ αυτόν που πυροβολεί και σκοτώνει όποιον διαφωνεί μαζί του.
Ταυτόχρονα επιχείρησε να συνδέσει την επίθεση στο περιοδικό με το γενικότερο και διαχρονικό φαινόμενο του θρησκευτικού φανατισμού ενώ επεσήμανε ότι ένα από τα χαρακτηριστικά στοιχεία της νεότερης εποχής είναι η διαρκής αντιπαραβολή του κοσμικού προς το ιερό ενώ αναφερόμενος στο «Σαρλί Εντμπό», έκανε λόγο για το δικαίωμα στη βλασφημία.
Στη συζήτηση που συντόνισε ο δημοσιογράφος Δημήτρης Αβραμίδης, εισαγωγικές τοποθετήσεις έκαναν η Geraldine Georget, Πρόεδρος του Συνδέσμου Γαλλόφωνων Αχαΐας, και το μέλος Βαγγέλης Πολίτης-Στεργίου (καθηγητής ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας).
Ο δημοσιογράφος Δημήτρης Αβραμίδης στην παρέμβασή του ανέφερε ότι η επίθεση στο «Σαρλί Εντμπό» δοκίμασε τα όρια στη στάση ανοχής προς το διαφορετικό και αναρωτήθηκε αν είναι δυνατή η επίδειξη ανοχής σ’ αυτόν που πυροβολεί και σκοτώνει όποιον διαφωνεί μαζί του.
Ταυτόχρονα επιχείρησε να συνδέσει την επίθεση στο περιοδικό με το γενικότερο και διαχρονικό φαινόμενο του θρησκευτικού φανατισμού ενώ επεσήμανε ότι ένα από τα χαρακτηριστικά στοιχεία της νεότερης εποχής είναι η διαρκής αντιπαραβολή του κοσμικού προς το ιερό ενώ αναφερόμενος στο «Σαρλί Εντμπό», έκανε λόγο για το δικαίωμα στη βλασφημία.
Η Geraldine Georget ανέφερε «Όλος ο κόσμος μας κοιτάει, έχουμε γίνει σύμβολα, όπως και τα σκίτσα μας.[…] Επωμιζόμαστε ένα συμβολικό βάρος που δεν υπάρχει στα σκίτσα μας, που μας ξεπερνάει». Τα λόγια του Λυζ, σκιτσογράφου επιζώντα από τη δολοφονική επίθεση στο Charlie Hebdo οριοθετούν τον τρόπο που δούλευαν στο περιοδικό και τη συζήτηση για τα όρια της ελευθερίας και της ανοχής στις κοινωνίες μας.
Σατιρικό περιοδικό, το Charlie Hebdo ιδρύθηκε το 1970, στο πνεύμα της αμφισβήτησης του Μάη του 1968 και του περιοδικού Hara Kiri. Από τότε σατιρίζει κριτικά και αυτοσαρκαστικά τη γαλλική και διεθνή επικαιρότητα. Σκοπός των μελών του είναι να ασκήσουν το δικαίωμα στην κριτική σαν ελεύθερα μυαλά. Γι αυτό το περιοδικό μηνύθηκε από δημόσια πρόσωπα και θρησκευτικές κοινότητες αλλά αθωώθηκε. Αθωώθηκε γιατί στοχεύει όχι στην προσβολή του άλλου αλλά στη γνώση και την αυτογνωσία μέσω του σαρκασμού και της αποδοχής της ετερότητας.
Τέλος ο Βαγγέλης Πολίτης–Στεργίου συνοπτικά ανέφερε.. Οι αρχές που συνθέτουν τη γαλλική πολιτισμική ταυτότητα και οπλίζουν με θάρρος τους γάλλους σκιτσογράφους οι οποίοι αντιπαραθέτουν τα ξυσμένα μολύβια τους στις απειλές και στα καλάσνικοφ των φονταμενταλιστών δολοφόνων, είναι η ελευθερία της έκφρασης του σατυρικού τύπου, της βλασφημίας, που ξεκινούν από τη Γαλλική Επανάσταση και τη κοσμική υπόσταση του γαλλικού κράτους. Ενώ τα κοινωνικά μέσα για τον περιορισμό εμφάνισης τέτοιων φαινομένων συνδέονται με το ρόλο της εκπαίδευσης για την αποδοχή της διαφορετικότητας, την πολιτική της αντιμετώπισης της ανεργίας των νέων και αναδίπλωσης στον κοινοτισμό, που αναπτύσσεται στα γκετοποιημένα προάστια.
Στην εκδήλωση έκαναν παρέμβαση δεκάδες πολίτες ενώ δόθηκαν αναμνηστικές κονκάρδες στους συμμετέχοντες με το λογότυπο Je suis Charlie.
Σατιρικό περιοδικό, το Charlie Hebdo ιδρύθηκε το 1970, στο πνεύμα της αμφισβήτησης του Μάη του 1968 και του περιοδικού Hara Kiri. Από τότε σατιρίζει κριτικά και αυτοσαρκαστικά τη γαλλική και διεθνή επικαιρότητα. Σκοπός των μελών του είναι να ασκήσουν το δικαίωμα στην κριτική σαν ελεύθερα μυαλά. Γι αυτό το περιοδικό μηνύθηκε από δημόσια πρόσωπα και θρησκευτικές κοινότητες αλλά αθωώθηκε. Αθωώθηκε γιατί στοχεύει όχι στην προσβολή του άλλου αλλά στη γνώση και την αυτογνωσία μέσω του σαρκασμού και της αποδοχής της ετερότητας.
Τέλος ο Βαγγέλης Πολίτης–Στεργίου συνοπτικά ανέφερε.. Οι αρχές που συνθέτουν τη γαλλική πολιτισμική ταυτότητα και οπλίζουν με θάρρος τους γάλλους σκιτσογράφους οι οποίοι αντιπαραθέτουν τα ξυσμένα μολύβια τους στις απειλές και στα καλάσνικοφ των φονταμενταλιστών δολοφόνων, είναι η ελευθερία της έκφρασης του σατυρικού τύπου, της βλασφημίας, που ξεκινούν από τη Γαλλική Επανάσταση και τη κοσμική υπόσταση του γαλλικού κράτους. Ενώ τα κοινωνικά μέσα για τον περιορισμό εμφάνισης τέτοιων φαινομένων συνδέονται με το ρόλο της εκπαίδευσης για την αποδοχή της διαφορετικότητας, την πολιτική της αντιμετώπισης της ανεργίας των νέων και αναδίπλωσης στον κοινοτισμό, που αναπτύσσεται στα γκετοποιημένα προάστια.
Στην εκδήλωση έκαναν παρέμβαση δεκάδες πολίτες ενώ δόθηκαν αναμνηστικές κονκάρδες στους συμμετέχοντες με το λογότυπο Je suis Charlie.
