Όταν μιλάμε για Νέα Μεταπολίτευση, είπε, εννοούμε να αλλάξουμε τα πάντα! Και το μοντέλο της Οικονομίας που χρεοκόπησε και το σύστημα της διακυβέρνησης που απέτυχε. Γιατί πέρα από τις δανειακές συμβάσεις που υπογράφουν οι κυβερνήσεις, πρέπει να υπογράψουμε μια θεμελιώδη σύμβαση με τον ίδιο το λαό! Ένα κοινωνικό συμβόλαιο γι’ αυτά που πρέπει να αλλάξουμε. Για αυτά που πρέπει να διαφυλάξουμε. Και γι’ αυτά που πρέπει να επιτύχουμε.
Η Ελλάδα είναι χώρα, δεν είναι «χώρος». Και μάλιστα Δημοκρατική χώρα! Και οι ΄Ελληνες είναι λαός δεν είναι «πληθυσμός». Και μάλιστα υπερήφανος λαός. Ένας υπερήφανος λαός σε μια δημοκρατική χώρα δικαιούται να ξέρει τι ακριβώς περιμένει από την κυβέρνησή του.
Στην αρχή της ομιλίας του ο Α. Σαμαράς επεσήμανε ότι από την εκλογή του στην ηγεσία της ΝΔ, μέσα σε δυο χρόνια, άλλαξε η ημερήσια διάταξη της Κοινωνίας και της Πολιτικής. Αλλάξαμε και τις ιδέες και τις αξίες και τα επιχειρήματα και τις διαθέσεις. Αλλάξαμε τα πάντα στον πολιτικό διάλογο. Τέρμα πια η ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς! Τέρμα η παράδοση της χώρας στις εμμονές μιας Αριστεράς, που αντίθετα απ’ ό,τι συμβαίνει σε πολλές άλλες δημοκρατίες, ούτε προτείνει τίποτε, ούτε μαθαίνει. Μόνο καταγγέλλει τους πάντες, ελπίζει στην κρίση και τρέφεται από την κρίση. Τέρμα και στην σιωπή της δικής μας παράταξης. Που τώρα δίνει τη μάχη των ιδεών. Δεν διστάζει. Και την ατζέντα την αλλάζει.
Αυτό όμως γίνεται για να ενώσω του Έλληνες
Δεν είμαστε αντίπαλοι της Αριστεράς, ιδεολογικοί αντίπαλοί είμαστε. Δεχόμαστε την κριτική της Αριστερά, που πολλές φορές είναι ισοπεδωτική. Καμιά φορά είναι και παραληρηματική. Αλλά στο εξής θα δέχεται κι εκείνη την κριτική μας. Αυτό λέγεται Δημοκρατία, για όσους δεν το καταλαβαίνουν.
Η Κοινωνική Δικαιοσύνη δεν είναι «μονοπώλιο» της Αριστεράς. Η Ασφάλεια του Πολίτη δεν είναι «εμμονή» της Δεξιάς. Όλα αυτά είναι ανάγκες της κοινωνίας. Κι όλα αυτά πρέπει να τα συνθέσουμε. Γιατί όλα αυτά – Κοινωνική Δικαιοσύνη και Ασφάλεια – δεν είναι αντίθετα. Πάνε μαζί! Είτε στέκουν μαζί είτε καταρρέουν μαζί.
Είμαστε αντίπαλοι με τις εμμονές της Αριστεράς. Όχι με τους ανθρώπους της, που έχουν κι αυτοί τα ίδια προβλήματα όπως όλοι. Κι είμαστε όλοι παιδιά της ίδιας Πατρίδας. Εδώ θα ζήσουμε, εδώ μεγαλώνουν τα παιδιά μαςΤη σύνθεση θέλω! Γιατί χωρίς τέτοια σύνθεση δεν πρόκειται να ξεφύγουμε από το παρελθόν.
