Αναρωτιέται κανείς: οι άνθρωποι που παίρνουν αποφάσεις για την Αθήνα έχουν περπατήσει ένα οποιοδήποτε μεσημέρι Κυριακής στο κέντρο της Αθήνας; Υποθέτουμε πως όχι, γιατί δεν θέλει κανείς να σκέφτεται ότι στις πιο κρίσιμες θέσεις για το παρόν και το μέλλον της πρωτεύουσας (δήμος, νομαρχία, αρμόδια υπουργεία) βρίσκονται άνθρωποι που μπορεί να ανέχονται μακάριοι τον απόλυτο διασυρμό της.Θα πρέπει να αποδώσουμε την τρομακτική άγνοια για την πραγματική κατάσταση της πόλης στην παραδοσιακή «κινητοποίηση» διάφορων παρατρεχάμενων των υπουργών, δημάρχων, νομαρχών, όταν τα «μεγάλα αφεντικά» αποφασίσουν να διασχίσουν ένα δρόμο ή να αναμειχθούν με τον «λαό». Οσοι έχουν υπηρετήσει στις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις είναι εξοικειωμένοι με την εν λόγω τακτική. Λίγη ώρα πριν την άφιξη του «επισήμου», ένας μικρός στρατός από βοηθούς και συμβούλους διατάζουν το προσωπικό να «επέμβει» όπου αυτό κρίνεται αναγκαίο. Το αποτέλεσμα είναι ο πολιτικός προϊστάμενος να έχει μια εντελώς παραπλανητική εικόνα εκείνου του τμήματος της πόλης με το οποίο μόλις ήρθε σε άμεση επαφή.
Θυμάμαι ένα απόγευμα Παρασκευής στα Προπύλαια, όπου συνήθως γίνεται το «έλα να δεις»: παρκαρισμένα αυτοκίνητα, γκραφίτι, μπόγοι μικροπωλητών απλωμένοι σε κάθε σχεδόν σπιθαμή ελεύθερου χώρου, αδέσποτοι σκύλοι. Η Αθηναϊκή Τριλογία, η μοναδική αξιοπρεπής μνημειακή νησίδα της νεότερης Αθήνας, μεταλλαγμένη σε ανατολίτικο παζάρι. Αυτό είναι ένα εντελώς συνηθισμένο θέαμα που εκείνο το απόγευμα Παρασκευής δεν είδε κανένας από τους επισήμους μιας εκδήλωσης στην Ακαδημία Αθηνών, καθώς ο χώρος είχε καταληφθεί από άνδρες της Δημοτικής Αστυνομίας.
